uğuldayan rüzgar acıklı bir şarkı söylüyor
ona eşlik eden yağmur,
tutulamayan göz yaşı gibi.
Neye ağıt yakmış gökyüzü, neden ağlar?
Gün matem tutuyor olmalı ki,
akşam giyinmiş karalarını.
Bereket denen yağmur,
çığlık, çığlığa ağlıyor...
Günün çılgınlığı suskun,
çaresiz umutla bekliyor,
göneşin doğmasını.
böyle geecelerde korkarım yalnızlığımdan,
Rüzgar kurtlar gibi ulurken,
yağmur camları döverken
yoksun yanımda...
Karanlık üzerime ,üzerime yürürken korkarım geceden.
sabah olmuyor,
daha çok var güneşin doğmasına.
Alıştım zannettiğim yalnızlığım
korkutuyor beni böyle gecelerde...
ne çare yoksun , yoksun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder