5 May 2010

GÜN

Gün kavuştu gece’ye, özlem ile


Bütün ışıklarını doladı gecenin boynuna

Ama,,,kendi kayboldu gecede…

Gece,,, çekti içine bir nefes gibi bütün günü

Fark edemedi günün öldüğünü…

Oysa,,, ne umutlar vardı günde ışık, ışık

Nasıl bir sevda çıkmazıydı ki,,,

Kavuşunca yok olan kararan solan,,,

Kara yazılmış ya yazı

Gün, gecenin koynunda derin uykuya daldı

Umutlar sabaha kaldı…

*Gül*04.05.2010