Alışamadım yokluğuna ,
ne kadar sürcek bu,,, bunu da bilemiyorum.
Dışarda yağmur yağıyor,
çisil,çisil bazan bir telaş ama,,,
uzun sürmüyor sanki birşeye kızmış gibi,
aynı ben gibi
sesiz sakin ama birden isyan edip hayata,
saman alevi gibi parlasada çabuk geçiyor.
Radyoda hüzünlü bir şarkı nasılda uymuş ortama,
ağlamak istiyor canım gökyüzü gibi,
gerçekleşmeyen hayallerime,
sesizliğe , hasrete , yokluğuna bu bomboş eve ...
Ne zormuş tek başına yaşamaya çalışmak,
herşeye katlanıyorsun da
alışarak yaşamakta zorlanıyorsun ,
bu acıtıyor canını
biliyosun her şeyin farkındasın ama,,,
kendine anlatmaya gelince kelimeler yetmiyor...
Hayat böyle bir şey,
an oluyor güzünden yaşlar geliyor gülmekten,
bazanda karamsarlık sarıyor seni esir alıyor
ne yapsan boş her şey anlamını yitirmiş
sadece büyük bir boşluk,
silmek istesende dünü bu günü nafile
hiç birşeyi görecek durumda değilsin.
Dışarda yağmur yağmaya devam ediyor
gönüldeki fırtına ne gemiler batırmışta,
arkasından yas tutuyor...
Gözlerinde sağnak yağışlar
yürek buz tutmuş ellerim üşüyor...
GÜL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder